ŁATEK

Idzie Łatek na wycieczkę,
Z narzędziami bierze teczkę,
Bierze grabie, łopateczkę,
Suchą karmę i miseczkę.

Naprzód lasem sobie bieży,
Potem łąką – tam poleży,
Potem wróci jak należy,
By nie zniszczyć swej odzieży.

A po drodze w tym spacerze,
Może spotka nawet jeże,
Albo sarny strojne w beże,
Lub dwie myszki – gdzie? – przy serze.

I obszczeka co popadnie,
Nawet listek, jeśli spadnie,
I zajączka co śpi ładnie,
No i sad, ale dosadnie.

Bo ten Łatek, daję słowo,
Psiaczy się wprost wyborowo,
I wygląda kolorowo,
Bo jest Łatkiem, a nie sowo.